United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization
Η UNESCO, ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό, είναι μια εξειδικευμένη αντιπροσωπεία του ΟΗΕ, που ιδρύθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1945. Η Διοίκησή της εδρεύει στο Παρίσι.
Η UNESCO λειτουργεί ως εργαστήριο ιδεών, το οποίο θέτει τα πρότυπα για την επίτευξη οικουμενικών συμφωνιών σε ανακύπτοντα ζητήματα ηθικής. Ο Οργανισμός λειτουργεί επίσης ως κέντρο διευθέτησης για τη διασπορά και τη συμμετοχή στην πληροφόρηση και τη γνώση, ενώ παράλληλα βοηθά τα κράτη-μέλη της να αυξήσουν την ανθρώπινη και θεσμική τους δυναμικότητα σε διαφορετικά πεδία.
Εν συντομία, η UNESCO προωθεί τη διεθνή συνεργασία ανάμεσα στα 193 (από το Σεπτέμβριο του 2008) κράτη-μέλη και τα έξι Συνεργαζόμενα Μέλη της, στους τομείς της εκπαίδευσης, της επιστήμης (φυσικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες), του πολιτισμού και της επικοινωνίας.
Τα βασικά Όργανα του Διεθνούς Οργανισμού είναι:
Γενική Συνέλευση
Το κύριο όργανο λήψης αποφάσεων, που αποτελείται από αντιπροσώπους όλων των κρατών-μελών. Συγκαλείτε κάθε δύο χρόνια για να καθορίσει τις πολιτικές και τις βασικές γραμμές του έργου της Οργάνωσης. Σύμφωνα με την αρχή της μίας ψήφου για κάθε χώρα, εγκρίνει το διετές πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό της UNESCO. Κάθε τέσσερα χρόνια, διορίζει το Γενικό Διευθυντή, με βάση της προτάσεις του Εκτελεστικού Συμβουλίου.
Γενικός Διευθυντής της UNESCO
Η εκτελεστική κεφαλή της Οργάνωσης. Εκλέγεται κάθε τέσσερα χρόνια από τη Γενική Συνέλευση.
Γραμματεία
Η Γραμματεία αποτελείται από το Γενικό Διευθυντή και το προσωπικό. Διαθέτει περίπου 2100 μέλη από σχεδόν 170 χώρες. Περισσότερα από 700 μέλη του προσωπικού εργάζονται σε γραφεία της UNESCO ανά τον κόσμο (στοιχεία Ιανουαρίου 2009).
Εθνικές Επιτροπές UNESCO
Οι Εθνικές Επιτροπές UNESCO είναι εθνικά συνεργαζόμενα όργανα που ιδρύονται από τα κράτη-μέλη, με σκοπό τη διασύνδεση των κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργάνων τους με το έργο της Οργάνωσης.
Εκτελεστικό Συμβούλιο
Αποτελείται από 58 κράτη-μέλη και είναι υπεύθυνο για τη διασφάλιση της εκτέλεσης του προγράμματος που υιοθετεί η Γενική Συνέλευση. Συνέρχεται δύο φορές το χρόνο για να εξετάσει το πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό της Οργάνωσης.
Εξωτερικές Υποθέσεις και Συνεργασία (ERC)
Ο Τομέας Εξωτερικών Σχέσεων και Συνεργασίας (ERC) παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη των σχέσεων με τα κράτη-μέλη, τα συνεργαζόμενα μέλη, τους παρατηρητές και τις περιφέρειες και συντονίζει τις δραστηριότητες που αναλαμβάνει η Οργάνωση μαζί με τα Ηνωμένα Έθνη, τις εξειδικευμένες αντιπροσωπείες της, τα προγράμματα και τα όργανα, καθώς και με άλλες διεθνείς διακυβερνητικές ή μη κυβερνητικές οργανώσεις. Επιπλέον, ο Τομέας 26 είναι υπεύθυνος για συνεργασίες με ιδιωτικούς φορείς, αμφίπλευρους και πολυμερείς χορηγούς και εταίρους.
Καταστατικός Χάρτης της UNESCO
Ο Καταστατικός Χάρτης της UNESCO, που υπογράφηκε στις 16 Νοεμβρίου 1945, τέθηκε σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 1946, αφού είχε επικυρωθεί από είκοσι χώρες: Αίγυπτο, Αυστραλία, Βραζιλία, Γαλλία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Ινδία, Καναδά, Κίνα, Λίβανο, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Τσεχοσλοβακία.
Σκοπός του Οργανισμού
Είναι να συμβάλει στην ειρήνη και την ασφάλεια, προωθώντας τη συνεργασία ανάμεσα στα έθνη, μέσω της εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού, ώστε να προάγει τον οικουμενικό σεβασμό για τη δικαιοσύνη, την έννομη τάξη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, που βεβαιώνονται για τους λαούς του κόσμου, χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας, από τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε.
Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας (MDGs)
Στόχος 1: Εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και της πείνας
Στόχος 2: Επίτευξη καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Στόχος 3: Προώθηση της ισότητας των φύλων και ενδυνάμωση του ρόλου των γυναικών
Στόχος 4: Μείωση της παιδικής θνησιμότητας
Στόχος 5: Βελτίωση της μητρικής υγείας
Στόχος 6: Καταπολέμηση του HIV/AIDS, της ελονοσίας και άλλων ασθενειών
Στόχος 7: Διασφάλιση της περιβαλλοντικής αειφορίας
Στόχος 8: Οικοδόμηση της παγκόσμιας συνεργασίας για την ανάπτυξη
(Πρακτικός οδηγός- Έκδοση 2009)